Elk verhaal kent zijn eigen schrijfproces

Door Marjon Cosijn

Mijn dagelijks werk bestaat uit het maken van lesmateriaal en communiceren met cursisten en OSMC-schrijfcoaches. Dat doe ik met liefde en plezier, maar toch merkte ik de laatste tijd wat ongedurigheid. Een gevoel van onvrede zelfs. Om uit te vinden wat er aan de hand was, ging ik freewriten.

Na een poos kwam ik tot de conclusie dat ik het schrijven miste. Logisch, zul je misschien zeggen, maar dat wat voor een buitenstaander voor de hand ligt, zie je vaak zelf niet. De beroemde blinde vlek.

Waarom had ik dit verlangen verstopt?

Dat je zelf iets niet ziet, heeft meestal ook te maken met ‘niet willen zien’. Iets niet zien, betekent dat je niet in actie hoeft te komen. Dat is prettig, want soms is de waarheid niet zo gemakkelijk. Toen ik al freewritend dieper inging op mijn schrijfwens bleken verlangen en angst met elkaar in gevecht te zijn.

Het verlangen naar de overgave aan het schrijfproces. Het creëren. Dwalen door je eigen verhaalwereld. Verbinding met je personages. Dat is fantastisch en ik wil niets liever. Maar de angst was groter.

Heb ik echt geen tijd?

Dagdromen over mijn nieuwe roman gaat me prima af. Ik weet wat ik wil. Ik heb het gevoel dat het verhaal klaarligt, maar dat ik er nog niet helemaal bij kan. Daadwerkelijk gaan zitten en mijn pen op papier zetten, dat ontbrak nog. Geen tijd.

Als schrijfjuf hoor ik heel wat mensen verzuchten dat ze graag zouden willen schrijven, maar dat ze geen tijd hebben. Ik geef dan tips. Zoals: reserveer tijd in je agenda, maak een planning en eer de afspraken met jezelf.

Wat houdt mij tegen?

Ik vroeg me af waarom ik mijn eigen goede raad niet opvolgde. Toen ik mezelf al schrijvend deze vraag eenmaal stelde, kwam het antwoord rap. Onze mind is geprogrammeerd om vragen te beantwoorden. Daarom werkt het stellen van vragen aan jezelf zo goed.

Onmiddellijk riep mijn mind: ‘wat als het niet goed genoeg is!’
Oei! Dat is mijn oude valkuil. De angst om niet goed genoeg te schrijven heeft mij jarenlang gestimuleerd om actief te werken aan de ontwikkeling van mijn schrijftalent. Inmiddels weet ik wel dat ik kan schrijven. Dus???

De lat ligt hoger

Maar de lat ligt nu hoger. Ik heb een online schrijfschool opgezet, vele cursussen gemaakt en veel inzichten gedeeld. Ik pretendeer te weten hoe het moet, dus mijn roman moet supergoed zijn. Daar mag werkelijk niets op aan te merken zijn.

Al freewritend was ik bij de oorzaak aangekomen. Deze kennis helpt me om in actie te komen. Want ik weet dat streven naar perfectie onzin is. Als je iets schrijft, zijn er altijd lezers die er verrukt over zijn, maar er zal ook altijd kritiek zijn. Daar wil ik me niet door laten weerhouden, dus heb ik een oplossing bedacht.

Ik volg mijn eigen tips op

Ik keek naar mijn week en overwoog welke dag ik het beste tot schrijfdag kon bombarderen. Dat werd de donderdag. Op de eerste donderdag schraapte ik alle informatie bij elkaar die ik al had en zette die overzichtelijk in een document. Op de tweede donderdag maakte ik een aantal keuzes omtrent woordenaantal, indeling en perspectief.

Op de derde donderdag werkte ik voor OSMC. Op de vierde donderdag deed ik ook mijn document met de naam ‘nieuwe roman’ niet open. Terwijl SCHRIJFTIJD met grote letters in mijn agenda stond.

Ik zoek naar wat werkt voor mij

Ik pakte mijn freewritingschrift weer en begon te schrijven. De excuses kwamen al snel: het opstarten van een project is een heel karwei. Iets in beweging krijgen, kost veel meer energie dan op een rijdende trein springen. Er waren zoveel andere zaken die mijn onmiddellijke aandacht vroegen.

Freewriting helpt me. Het biedt inzichten. Terwijl ik doorschrijf, ontdek ik waar het werkelijk aan schort en vind ik oplossingen. Ik ontdekte bijvoorbeeld dat een week te lang is. Tussen de donderdagen gebeurt vaak heel veel en in die tijd wordt het contact tussen mij en mijn verhaalidee en mijn schrijfwens losser.

Ik ben nu al blij met het inzicht

Dat inzicht heeft me geholpen om een besluit te nemen waar ik nu al blij mee ben. Op de andere dagen van de week houd ik me iedere dag even met mijn schrijfproject bezig. Iedere dag een kwartiertje. Uit ervaring weet ik dat mijn mind mij hiervoor zal belonen. Door steeds het document te openen, blijft mijn schrijfwens actueel en blijft mijn verhaalidee dichtbij.

Ik kijk uit naar alle ideeën en invallen. Die zullen komen, terwijl ik sta te douchen, de was ophang of een wandeling maak.

Zit je soms ook vast en ben je daar helemaal klaar mee?
Verlang je naar inzichten en voortgang? Mail me via info@marjoncosijn.nl en vraag naar de aanbieding ‘Freewriting’.